Histórias em várias Línguas na nossa Biblioteca

Em Turco, leitura por Prof.  Nihal - Projecto Coménius SUNUŞ Hem sade hem de bilge bir kişilik olan Keloğlan, annesiyle fakirlik içinde yaşayan bir masal kahramanı olarak karşımıza çıkar. Fakirliğinden yana dertli olsa da bu onun gözü pek olmasına, akıllıca davranmasına engel teşkil etmez. Hassas, duyarlı ve akıllı Keloğlan tüm tecrübelerinin sonunda büyük ödüllere her zaman kavuşur Keloğlan ve Sincap Arkadaşı       Bir zamanlar bir köyde bir kadın ile oğlu Keloğlan yaşarmış. Fakirlikten, açlıktan perişan durumdalarmış. Bazen evde yiyecek hiçbir şey bulunmaz, oğul Keloğlan sepeti alır eline düşermiş ormanın içine. Biraz mantar toplar getirirmiş anasına pişirmesi için.       O gün yine sıkıntılı bir günmüş. Hava sisli ve yağmurluymuş. Keloğlan yine ormana gitmiş. Başlamış mantar toplamaya. Biraz da kendi yemiş. Sonra dinlenmek için oturmuş koca bir ağacın altına.Başını kaldırınca bir sincap görmüş, öylece oturup duruyormuş.        Keloğlanı görünce birden daldan inmiş sincap ve ağlamaya başlamış. Kucağına almış keloğlan sincabı, öpmüş, sevmiş sakinleştirmeye çalışmış.        “Aaaah, ah” demiş sincap, “Senin gibi bir arkadaş bulamadım şimdiye kadar.”Kendisi de dertlenen Keloğlan fakirliğini anlatmış sincaba. Çok acımış sincap onun haline, “gel sana bir iyilik yapayım” demiş.Saatlerce yürümüşler ve sonuçta orman bitmiş uzakta kayalıklar görünmüş. Sincap, “Oraya git, seni keklikler karşılayacak sana üç soru soracaklar doğru bilirsen ne kazanacağını görürsün” demiş.      Gerçekten de Keloğlanı keklikler karşılamış. Kraliçe keklik “sana üç sorumuz var, bilirsen iki küp altın alacaksın” diye konuşmuş.“Sorun” demiş Keloğlan. Bir kiraz ağacını gösteren kraliçe keklik “O ağaçta kaç kiraz var söyle bakalım” diye sormuş.”Onu bilemeyecek ne var, senin altın tüylerinin sayısı kadar.” Nereden bildiğini sorunca da “say da bak” demiş. Doğru Kabul etmişler bu yanıtı.     İkinci soru “Dünyanın tam ortası neresi” biçimindeymiş. Bunu da “Tam senin ayağının bastığı yer” diye yanıtlamış Keloğlan. “İnanmıyorsan ölç de bak!” Bu da doğru Kabul edilmiş.     Son soruda ise eline iki tane ceviz alan kraliçe “hangisi daha ağır bil bakalım” demiş. “Suya daha fazla batan ceviz daha ağırdır” diye yanıtlamış Keloğlan. Bu da doğru kabul edilince iki küp altın verilmiş kendisine.     Koşa koşa evine dönmüş Keloğlan ,altınları anasına teslim edip hemen sincabı aramaya başlamış. Sincabı bulunca onu yine ağlar bulmuş. “Ben demiş sincap”, “Aslında padişahın kızıyım. Fakat bana büyü yapıldı ve bu hale geldim. ” Ona yardımcı olacağını sölemiş Keloğlan. Ancak sincap “Çok zor” demiş. Kaf Dağı’na gideceksin, bir ejderhanın olduğu mağaradan zümrüt suyunu alıp getireceksin.”    Kasabadan keskin bir kılıç alan Keloğlan Kaf Dağı’na varmış. Mağaranın ağzında bekçilik yapan dev yılanları kılıcıyla kesmeye başlamış. Bunu fırsat bilen Keloğlan mağaraya girip zümrüt suyunu getirdiği şişeye doldurmuş.   Koşarak sincaba dönen Keloğlan’I sevinçle karşılamış sincapçık. Zümrüt suyunu içer içmez de dünyalar güzeli bir kız olmuş. Birlikte kızın padişah babasının sarayına gitmişler. Padişah da durumu öğrenince bir deve yükü altın armağan etmiş ona. Anası ile ömürlerinin sonuna kadar sıkıntısız,mutlu bir yaşam sürdürmüş Keloğlan ile anası da…

Apresentação Keloğlan, que vive com a mãe, é ao mesmo tempo uma pessoa simples mas sensata. Mesmo estando preocupado com a sua pobreza isso não o impede de ser ousado e sábio. Sendo sensato e sensível Keloğlan vai ser premiado ao fim das várias aventuras que vai tendo ao longo do tempo. Keloğlan e O Seu Amigo Esquilo Keloğlan e a mãe eram muito pobres. Às vezes não havia muita comida em casa e,nesse dia, Keloğlan pegou num cesto e foi para  a floresta para apanhar cogumelos para a mãe cozinhar á noite. O dia estava triste e cinzento, havia nevoeiro e havia alguma chuva. Keloğlan foi para a floresta para apanhar cogumelos. Pôs alguns no cesto e comeu alguns, depois sentou-se debaixo de uma árvore para descansar um pouco. Viu um esquilo quando olhou para cima. O esquilo estava sentado. Quando viu Keloğlan o esquilo saltou do ramo para o chão, foi para o lado dele e pôs-se a chorar. Keloğlan beijou o esquilo e acariciou –o enquanto tentava consolá-lo. “Que pena eu não ter encontrado um amigo como tu até agora” disse o esquilo. Keloğlan também lamentou e falou da sua pobreza ao esquilo. O esquilo ouviu Keloğlan e compreendeu a sua tristeza. “ Deixa-me ajudar-te,mas,por favor,segue-me até ao fim da floresta .” Disse o esquilo. E,assim, Keloğlan e o esquilo caminharam durante horas até ao fim da floresta. Quando a floresta começou a clarear e o céu a tornar-se mais visível, as rochas começaram a aparecer no chão-“Vai até às rochas e as perdizes vão te receber e vão fazer-te três perguntas. Se souberes as respostas , verás o que vais ganhar.” Disse o esquilo. Keloğlan aproximou-se das rochas e três perdizes vieram ter com ele” Temos três perguntas para te fazer, se souberes responder, ganharás três grandes cântaros de ouro” disse a rainha das perdizes.”Faz a pergunta” respondeu Keloğlan. A rainha das perdizes mostrou uma cerejeira e perguntou quantas cerejas havia na árvore. “É fácil, tantas quantas as tuas penas douradas” respondeu ele. “Porque dizes isso?” perguntou ela. “Conta e vê”. A rainha das perdizes aceitou a resposta dele. A segunda pergunta era acerca do onde era o centro da Terra. “Do lugar onde estás,podes medi-lo” respondeu Keloğlan. As perdizes aceitaram as respostas. Então a rainha das perdizes pegou em duas avelãs.”Qual é mais pesada? Responde, por favor” pediu ela. “A avelã que mergulhou na água é muito mais pesada.” Respondeu Keloğlan. Depois da perdiz ter aceitado a resposta como certa, deram-lhe duas cântaras cheias de ouro. Keloğlan correu para casa deu os cântaros  á mãe e depois foi á procura do esquilo. Em breve encontrou o esquilo e este estava a chorar. “Sou filha de um sultão e há  uma mágica sobre mim, por isso sou assim” disse o esquilo. Keloğlan disse ao esquilo que o ia ajudar. “É muito difícil” disse o esquilo. “Tens que ir à montanha da Esmeralda buscar a água cor de esmeralda da caverna onde vive um dragão .” Continuou o esquilo. Keloğlan pegou uma espada afiada da cidade e depressa chegou á montanha da Esmeralda. Pegou na espada e nalguns ramos, matou as serpentes que guardavam a caverna. O dragão que foi acordado pelas vozes alarmadas das serpentes á medida que eram mortas foi ver. Keloğlan imediatamente foi para dentro da caverna e encheu a garrafa que tinha trazido com ele, com a água esmeralda. Depois de ter enchido a garrafa foi à procura do esquilo. O esquilo deu as boas vindas a Keloğlan que voltou a correr de alegria. O esquilo pegou na garrafa de Keloğlan e começou a beber a água. Pouco depois de ter bebido a água, o esquilo em breve se transformou numa linda rapariga. A rapariga e Keloğlan foram ao palácio do pai dela e então o pai presenteou Keloğlan com muito ouro. Keloğlan e a mãe viveram ricos e felizes até ao fim da sua vida